Educom Curriculum Grootboek

Denken als een Developer

In het Educom curriculum wordt computational thinking gebruikt als leidraad in het opleiden van talenten tot junior software ontwikkelaars. Computational thinking beslaat het “denken als een developer” en is voor het eerst geïntroduceerd door Wing in 2006. In 2010 heeft Wing samen met haar collega’s Cuny en Snyder Computational thinking als volgt gedefinieerd:

“De denkprocessen die betrokken zijn bij het formuleren van problemen en hun oplossingen zodat de oplossingen worden weergegeven in een vorm die effectief kan worden uitgevoerd door een informatie verwerkende agent ”

Er zijn meerdere frameworks die computational thinking beschrijven. Het framework zoals beschreven door Brennan en Resnick (2012) is in het bijzonder interessant, omdat zij een splitsing maken in drie kerndimensies van computational thinking: concepten, strategieën en perspectieven. Deze drie kerndimensies komen overeen met de eerder beschreven drie leergebieden (Kennis & Theorie, Mentale Modellen en Strategieën) uit het Educom Curriculum Manifest (Manders et. al., 2019). In dit grootboek houden we het framework van Brennan en Resnick aan. Concepten zijn de programmeer concepten die een software ontwikkelaar toe past tijdens het programmeren. In aanvulling op de programmeerconcepten zoals beschreven door Brennan en Resnick, worden er ook geavanceerde concepten toegevoegd uit eigen curriculum. Strategieën (of praktijken) zijn de manier waarop een ontwikkelaar de concepten toe past. De strategieën zoals beschreven door Brennan en Resnick worden aangepast en aangevuld door strategieën uit meer recente literatuur zoals: Curzon et al., 2014; Waller, 2016; Selby & Woolard 2013; Gouws et al., 2013. Perspectieven beslaat het beeld wat een software developer heeft over zichzelf (en relatie tot software development) en over het vakgebied.

Concepten

“Concepten die een software ontwikkelaar toe past tijdens het programmeren” Brennan en Resnick (2012)

Wanneer (junior) software ontwikkelaars interactieve media ontwikkelen, zijn zij bezig met het toepassen van veelvoorkomende software development concepten. Niet alle concepten zijn universeel, maar voor de meeste programmeertalen dienen ze als de fundamentele bouwstenen in het software development proces.

In dit grootboek hebben we onderscheid gemaakt tussen basis concepten en geavanceerde concepten. De basisconcepten zijn de elementaire bouwblokken waar elke programmeur mee werkt. Geavanceerde concepten vloeien voort uit basis concepten, maar passen specifiek bij een themagebied of toepassingsgebied (bijvoorbeeld webserver opzetten of front-end). De geavanceerde concepten zijn in dit document opgedeeld per themagebied. Ondanks dat de geavanceerde concepten zijn opgedeeld in themagebieden, zijn de concepten nog steeds universeel. De concepten kunnen vaak met meerdere technieken worden toegepast.

link maken: basis concepten

link maken: geavanceerde concepten

Strategieën en Praktijken

“De praktijken die een software ontwikkelaar leert tijdens het toepassen van programmeer concepten.” Brennan en Resnick (2012)

Leren programmeren bestaat niet alleen uit het leren van programmeer concepten. Niet alleen wat een student leert, maar ook hoe hij zijn kennis toe past is belangrijk.

Strategieën en praktijken zijn de manieren hoe men met software development problemen om kan gaan. Het zijn terugkerende strategieën die los staan van specifieke technieken of programmeer talen. Het is de manier hoe een software developer problemen aan pakt.

Brennan en Resnick (2012) en ook Kong (2019) zien strategieën als een van de dimensies van computational thinking, terwijl Selby en Woolard (2013) dit juist ziet als de kern van comutational thinking.

Hieronder worden verschillende strategieën en praktijken besproken die in de wetenschappelijke literatuur als belangrijk worden gezien bij het leren programmeren en het toepassen van conceptuele kennis (Brennan & Resnick, 2012; Kong, 2019; Selby & Woolard 2013; Waller, 2016; Wing 2006, 2007, 2011; Cuny, Snyder, Wing, 2010; Gouws et al. 2013; Curzon et al., 2014; L’Heureux et al., 2012).